YAŞANDI BİTTİ SAYGISIZCA
Elde olmayan sebeplerden ötürü blogumuza yazı ekleyemediğimizi görenler, "artık bloga daha da yazı eklemez, bu macera da burada bitti galiba, heyhat!" diye feryat figan edenler olmuş... Olur mu hiç a canım okurum benim. Buyrun bakalım.
31 Ekim 1993
Tarihler 90'ların bu güzide senesini gösterdiğinde yaşantımızda, özellikle üniversite öğrencilerinin yaşantısında paylaşımı, arkadaşlığı, yakınlaşmayı ve fingirdeşmeyi arttıran bir olay vuku buluyor ve öğrenciye ev vermemenin temelleri de atılmış oluyordu. İstanbul Üniversitesi Taşınabilir Kültür Varlıkları bölümünü kazanan Arif Volkmencioğlu adlı öğrenci, ders için erken gelmişti ve arkadaşlarıyla otururken Sony marka walkmanine taktığı Metallica kasetini dinlemeye başlamıştı. Uzak diyarlara (örneğin New Jersey) dalıp giden Arif, Master of Puppets adlı güzide eseri dinlerken, o meşhur gitar solo kısmına gelmişti sıra. Ve yanında oturan arkadaşı İsmail Yancı'ya, sol kulaklığını uzatıp "offf hacı şurdaki gitar soloyu bi dinlesene" cümlesini kurdu ve o andan itibaren artık geri dönüşü olmayan bir yola girildi... Bir kaç gün sonra da air drum (bkz.sanki önünde bateri varmış da çalıyormuş gibi yaparak ellerle ya da kalemlerle havayı dövmek, gerzeklik) adındaki felsefenin temellerini atacaktı Arif. Ancak o gün tüm bunlardan habersizdi. Böylelikle ilk gitar solo dinletisi de gerçekleşmiş oluyordu.
 |
| Arif Volkmencioğlu (sağda) ve Dayısı (o da sağda ahahah şaka lan o solda) Gitar Solo Dinlerken |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder