Günün Anlam ve Önemi - 1 Şubat ve daha da mühimi 7 Eylül

BİR YENİDEN DOĞUŞ HİKAYESİ

(Dikkat! Romantizm falan içerebilir.)

        Takvimler 7 Eylül 2008'i gösterdiğinde aslında dünyada çok da mühim şeyler olmaktaydı. Lakin İstanbul ilinin Fatih semtinde daha mühim bir olay yaşanmaktaydı. FERIPEDIA'nın tek yazarı Ferhat Ç., elindeki cep telefonuna mutlu mutlu bakmaktaydı. Paralelinde Gülçin D. de aynı eylemi gerçekleştirmekteydi, çiçekler açmaktaydı, böcekler uçmaktaydı, kelebek falan filan işte. Ha bi de peygamber devesi var o ayrı. Ne ise. 

       Biz çocukken hep ilerideki yaşantımızın ne olacağını, nasıl olacağını ve bu ilerideki hayatta yanımızda yârimiz olarak kimin bulunacağını düşünürdük, herkes de hayallere dalardı falan. (bkz.pembe panjurlu ev ve daha da bkz. Angelina Jolie) Babama geleceğimin nasıl olacağını sorduğumda aldığım tek popüler cevap vardı: "Allah bilir..." Beni dini bir cevapla geçiştirdiğini düşünür kızardım tabi ki. Neticede babamdı o. Her şeyi bilmekle mükellefti. Örneğin 'parke nedir?' soruma yanıt alabildiğim tek insandı. (zamanın google'ı işte) Fakat bu sorumda tıkanıp kalması akıl almaz bir durumdu. Neyse dedim, mecbur bekleyip göreceğiz. Bu açıdan ve aslında diğer her açıdan baktığımda hep beklenendi Gülçin D. Ve 7 Eylül 2008'de o hep beklenen olduğuna dair inancım daha bir artmış oldu. İnsan hep kendisiyle baş başadır. İnsan için önce "ben" vardır, "sen, o, biz, siz, onlar" hep sonra gelir. Fakat bu kez yine bir klişeyi yerinden söküp atmış oluyorduk. "Ben" olmadan önce "biz" oluyorduk. Ve inanın bana sevgili okurcuğum, bu çok güzel, tarifsiz, böyle dondurmalı profiterol yemek gibi bir şeydi. (erkeğin kalbi midesi falan işte)

        

BİZ!

        Yıllar tepelerden aşağı koşan vahşi atlar misali* önümüzde yuvarlanırken, "biz" olmanın dayanılmaz hafifliği, her düştüğümüzde yolumuzdaki engeller sonucunda, ayağa kalkmamıza yardımcı oldu. Bu konuda özel teşekkür edeceğimiz bir çok insan var, kanımca sen de öylesin sevgili okur kişisi. Ama bütün karanlıklar, Sparta ordusunun üzerine gelen Pers orduları gibi dağıldılar, çünkü o dar koridorda sayılarının hiçbir önemi yoktu. Ve kalkanımız çok büyüktü; kalplerimiz!

       Takvimler yine kutlu bir günü gösterdi geçtiğimiz günlerde: 1 Şubat 2014! Ta en başından beri istediğimiz, hayal kurduğumuz, ne bileyim işte öyle bir adımı da atmış bulunuyoruz artık. Bu seneler boyunca her baktığımda "seviyor" çıkan papatya falım Gülçin'ime olan aşkım hiç azalmadı, bilakis artarak sürüyor. Ve artık kurdelenin de kesilmesiyle geriye bir adım kalıyor. İzlemeye devam edin, o da yakında sinemalarda olacak inşallah. Yayında ve yapımda emeği geçen herkesin gözlerinden öperken yazımızın sonunda bir şarkı sözü paylaşmadan olmaz;

" Rüzgar saçını süpürse mest olur bakışlarım,**

Adınla uyanır kulaklarım, yüzünle açar göz kapaklarım,

En güzel şiirlerimde kaleme adını sayıklatırım,

Odamın hayaletisin sessizliğine aşığım..."

 Teşekkürler Papatya'm!.. 

*Charles Bukowski'nin bir şiiri ve Direc-T grubunun Ama Hepsi Yalan adlı şarkısının sözü.

** Sagopa Kajmer adlı sanatçının Baytar şarkısının bir bölümü.